Roofvissen

  Een selectie van de filmpjes kun je bekijken onder de knop Video's in het menu hiernaast.

Activiteitenprogramma 2025

Clubrecords

Hoewel het bij ons primair gaat om de gezelligheid en de leerervaringen tijdens de visdagen - en we dus niet doen aan wedstrijden - blijft een beetje uitdaging en gezonde rivaliteit natuurlijk altijd leuk, dat zit een beetje in het bloed van een sportvisser. Ook daarom, maar vooral omdat het leuk is voor de recordhouders, houden we onze eigen clubrecords bij, en sommige blijken moeilijk te kloppen.
Dus... zoek je een uitdaging..... Dit zijn de te kloppen recordhouders.

Leidsche Rijn 15-02-2025

Even leek het erop dat al het water dicht gevroren zou zijn. Maar gelukkig bleek het niet of nauwelijks gevroren te hebben. Bob en ik zijn samen toch om 8:00 uur in de ochtend begonnen te vissen in de buurt van de waterzuivering Leidsche Rijn.

Het leek aanvankelijk taai op de bredere vaart daar. Dus de knoop door gehakt en iets sneller doorgelopen naar de kleinere slootjes. Daar in een kom in de bocht kwam de eerste aanbeet bij Bob, ik zag hem er vol opduiken. Hij leek te hangen maar schoot los. Nog wat worpen gedaan maar ging niet meer happen.

Zo gaande de ochtend wel wat volgers en missers maar het bleek lastig. ‚s middags richting het centrum en de lange wetering langs het spoor. Daar kwam voor mij eindelijk die goeie aanbeet en hangen. Niet meer op de streamer maar op een tweedelig ondiep lopend herrie plugje. Nu Bob nog. Toch maar even naar de door mij eerder al eens verkende stek gelopen, had daar toen ik op een taaie dag toch twee mooie snoepjes in drie worpen op 15 meter water.

Het nieuwe jaar betekent ook altijd weer het begin van het nieuwe programma. Vaste waarde daarin is dat we de polder ten noorden van Utrecht uitlopen.
Tegenwoordig is het park Ruijgenhoek, een oase aan groen, bos en gelukkig ook ruim water.

Dus verzamelden zich op 4 januari een aantal diehards, warm aangekleed bij de parkeerplaats bij Fort de Gagel om zich op te splitsen in eden paar groepen om eens te kijken of er wat snoek te halen was.

In de winter zet het waterschap het water altijd laag in de polder om het hemelwater goed te kunne bergen en de weilanden niet volkomen te verzuipen. Vaak staat het water in de sloten niet veel hoger dan een centimeter of 30, met de hoofdsloten en de weteringen tot ca een halve meter. Je zou denken dat er dan dus ook geen snoek meer zit, maar je staat nog versteld van wat er uit kan komen.

Opnieuw is er een jaar voorbijgevlogen en staan we aan de waterkant voor alweer de laatste gezamenlijke visdag van 2024. Na nog even in de warmte onder het genot van een bakkie bij de MC Donalds elkaar te hebben ontmoet gaan we in groepjes uiteen.
Het is behoorlijk koud en de regen van de afgelopen dagen heeft veel water bruin gekleurd. Ik weet eigenlijk meteen al: dit gaat een taaie dag worden…

Met Marco kies ik ervoor om in IJsselstein te blijven en ons geluk in de wijk Zenderpark te beproeven. Het water ziet er veelbelovend uit, maar zoals verwacht is de snoek niet heel los.
Toch weet Marco halverwege de ochtend een snoekje tot aanbijten te verleiden. Zelf heb ik een snoekje dat mis duikt en daarna geen zin meer heeft. We houden moedig vol maar tot de lunch zien wij verder weinig leven.

De lunch in De Ponthoeve is weer prima voor elkaar! Heerlijke erwtensoep, prima broodjes en veel gezelligheid.

Op advies van David proberen Marco en ik het in het buitengebied net ten zuiden van Hagestein. Het ziet er mooi uit maar het water is extreem bruin. We krijgen hier geen aanbeten en besluiten te verkassen naar het zuiden van Nieuwegein waar ik van voorgaande jaren wat watertjes weet die waarschijnlijk nog wel helder zijn en waar we in het verleden nog wel een visje wisten te vangen. Op weg daarheen komen we David met zijn groepje tegen en praten even bij. Hij vertelt onderaan dit artikel zelf zijn verhaal.

Zaterdag 9 november stond voor het eerst een visdag met boten bij de Zaanse Schans op het programma. Hollandser kun je het niet hebben, veel water en vissers en op de achtergrond de bekende Nederlandse molens.
Als organisatie hadden we dit water al een keer verkend en vanwege de omgeving en redelijke vangsten besloten om dit water in het programma op te nemen. Het is natuurlijk altijd afwachten of zo’n dag zal slagen, maar gezien alle reacties en de ingezonden stukken staat deze dag er voor 2025 ook weer op.

Om een botendag te organiseren is het altijd fijn als er genoeg boten zijn en dat iedereen die zich heeft aangemeld ook mee kan. Dat was vandaag gelukkig het geval.
Nadat alle boten in het water liggen wordt er vaak besloten waar er naar toe wordt gevaren, maar in dit geval was dat vrij eenvoudig. Vanaf de trailerhelling kom je direct al bij een aantal hotspots uit en de Zaanse Schans is ook slechts een paar minuten varen. Het weer zat vandaag ondanks de kou ook mee en is het de hele dag droog gebleven. Daarnaast waren de vangsten over het algemeen goed en is er door elke boot vis gevangen.

Meestal maken we één verhaal maar we doen het nu even anders. De ingezonden enthousiaste verhalen verdienen een eigen plekje vinden wij. Lees hieronder verder.

Een van de vaste dagen van de Roofvis groep: met alle beschikbare boten vanaf de Helling bij de Gravenbol naar Maurik, de Gravenbol zelf, de Lek of het Amsterdam Rijn kanaal op. Het is voor een aantal boten eigenlijk een thuiswater en er is ruime stekkennis voor handen. Het komt niet vaak voor dat iedereen die zich aanmeldt voor een bootvisdag ook echt mee kan. Vandaag waren we allemaal, zoals Robert Jan dat mooi formuleerde, geluksguppen. De vraag is altijd of de Lek stroomt en de helling een beetje begaanbaar is (lees: niet onder water staat).

Hier het verslag van enkele Roofvisgroep schippers, ouwe rot Robbert-Jan en Sytse die voor ’t eerst met de Roofvisgroep op de Gravenbol / Lek was, ook David schreef zijn regeltjes mee.

Robbert-Jan:
Bij de helling komen zou dus een makkie moeten zijn, we kennen de weg. Helaas is er al een tijdje in het pittoreske Wijk Bij Duurstede een wegrenovatie project bezig. Dat betekent normaliter omrijden via een woonwijk met veel drempels. Gelukkig was Nico zo vriendelijk een alternatieve route aan te raden die ons om het dorp heenvoert. Ietsje verder, maar geen drempels. Met mijn praatgrage passagiers Robin en Mykel en later achtervolgd door Bob en Paul ( die dachten: we rijden gewoon achter die boot aan ….) reden we een toeristische route waarbij we de afslag misten, de sluis overstaken, moesten keren en via het fietspad terug, vervolgens bijna de Pont namen (keren met een trailer, altijd fijn) en dus als laatste en een kwartier te laat op de helling kwamen. Gelukkig trailert de boot snel en hadden we alle spullen al aan boord, dus we konden op weg.

We zijn eerst maar eens Maurik op gegaan. Iedereen roemt dit altijd als een fantastisch water, veel diepe putten met heel grote baarzen. Ze komen er tot aan Frankrijk aan toe speciaal voor rijden. Hoewel ze er zeker zijn, en het water glashelder is, is het ook een heel moeilijk water. Zelfs op de gekende stekken is het hard werken voor een visje. We kwamen dan ook niet verder dan een baarsje en een snoekbaarsje, naast het parkeren van het nodige kunstaas. Daarna trokken we de Lek op die fors stroomde. Dat is altijd een goed en een slecht teken. Een stromende Lek betekent azende vis, maar het vissen is ook meteen lastiger Het bleek dat het ook weer hard werken voor een visje was. Uiteindelijk het enige wat leek te werken was met forse loodkoppen (18 gram) vlak bij de kribben te werpen. Het was òf de eerste worp raak, òf niets.

Wat opviel was het geheime wapen van Robin: hij zette consequent een pier op de haak van zijn shad. Dat gaf hem nog een fors aantal aanbeten meer dan wij. Ook eens uitproberen dus.

Mark was met zijn kano de Lek overgestoken naar Maurik, maar was daar weinig succesvol. Later, in de zwaaikom van de Gravenbol wist hij nog wel wat visjes te verschalken, waaronder een moois snoekbaars.

Marco en David zaten bij Leon in de boot die hen met zijn nieuwe frontroller met speels gemak in de stroomnaad liet liggen. Aan boord serveerde David ondertussen een verrassende lunch.
Door de grote hoeveelheid water stroomde het hard, dat maakt het niet altijd makkelijk maar uiteindelijk hebben ze alle drie snoekbaars gevangen.

Nico met Paul en Bob wisten er ruim een dozijn aan de haak te slaan, waaronder een roofblei en een snoekje. Helaas wisten Cees en Buch geen vis aan de haak te slaan.

De algemene conclusie was dat Maurik sterk overrated blijft. De Lek is een mooie rivier maar wisselvallig. Uiteindelijk wel weer een lekker dagje gevist. En: beter een dag slecht gevist dan een dag goed gewerkt….

Sytse:

Na een week van ochtenddiensten waarbij ik om 3:45 mijn bed uit moest om in een studio in Hilversum itempjes te monteren voor het tv programma Goedemorgen Nederland, voelde het zaterdag om 6 uur opstaan toch een beetje als uitslapen :-)
Ik dacht dat ik vroeg was maar de eerste boten waren al gearriveerd. Al snel had ik mijn opstapper Eric gevonden en hij hielp gelijk fijn mee met traileren. Na even gewacht te hebben op de andere boten besloten we eerst naar het Amsterdam Rijnkanaal te gaan. Al snel haakte ik daar de eerste vis die er vervolgens weer af viel. De ochtend hebben we doorgevist op het kanaal en wisten 4 vissen te vangen met daarbij een dikke baars van 48 centimeter.

Nico kwam langs en zei dat we richting de kribben moesten vissen een beetje uit de stroom. Dat zijn we gaan proberen en al snel haakten we de eerste vissen. Waaronder een mooie snoekbaars van 78 centimeter. Uiteindelijk wisten we in totaal 9 vissen te vangen en verspeelden er nog enkele meer. De vis lag heel dicht tegen de kribben aan. Vaak beten ze al bij het zakken vlak onder de krib. De grote snoekbaars beet wat verder van de krib af. Lag daar mooi in een diepe kuil te wachten.

Als ze me missen… …dan ben ik vissen!
Alleen gebeurt dat wat minder vaak dan ik soms zou willen??. Terwijl ik dit schrijf is de laatste volle week van september al weer bijna voorbij. De zon verstopt zich regelmatig achter de wolken die dan forse buien uitspugen. Het is duidelijk dat de herfst is begonnen. Gelukkig was dat tijdens onze visdag op de Hoge Vaart wel anders. De dag begon fris en de mist die daardoor over het relatief warme water hing gaf een sprookjesachtig tafereel. Het beloofde weer een mooie dag te worden.

De aanloop naar de visdag had wat hobbels: na wat aan- en afmeldingen van diverse mensen waaronder 1 booteigenaar lukte het uiteindelijk om precies goed uit te komen met het aantal opstappers en beschikbare plekken op de boten. Gelukkig had ook iedereen de nieuwe startplek weten te vinden. Onze oude vertrouwde trailerhelling aan de Groenlingweg is vanwege slechte staat van onderhoud voor onbepaalde tijd gesloten dus moesten we uitwijken naar de helling bij de roeivereniging. Gelukkig is dit ook een prima helling met voldoende parkeerplek mits je op tijd begint. En op tijd waren we zeker.

De ene naar de andere deelnemer kwam aan en al snel lagen alle boten op het water. Het feest kon beginnen en de verwachtingen waren hoog.
Deze visdag levert traditiegetrouw veel vis op en regelmatig ook grote vis. Marco en ik hadden onze zinnen gezet op het viaduct onder de snelweg A6 als startpunt. Het gas werd dus even open getrokken.

Hoewel we het gevoel hadden dat de vis niet echt los was vingen we de hele dag door toch de nodige vissen. Zowel baars als (kleine)snoekbaars, maar ook een paar snoeken. Aan het einde van de dag hadden we daardoor toch nog 26 vissen in de boot waaronder een snoek van 70cm. Ook in de andere boten was het gevoel dat het taai was maar werd er uiteindelijk over de dag verspreid leuk gevangen. Opvallend was dat in tegenstelling tot voorgaande jaren de baars minder goed met de dropshot was te vangen. In de meeste boten werden ze vooral slepend te vangen. Zo ving Mark slechts 1 van zijn 34 baarzen met de dropshot. De rest was allemaal slepend. Ook ving hij nog een leuke snoek van 70cm.

Bart en Menk hadden tussen de 30 en 40 baarzen, een mini snoekbaars en 2 snoeken. Wat hun opviel was dat de vis in tegenstelling tot eerdere jaren voorbij de oude trailerhelling slecht te vangen was. Ze leken actiever in het stuk tussen beide hellingen in en richting Almere. Ze visten de hele dag slepend met kleine pluggen.

Al met al was het weer een prachtige droge dag met leuke vangsten. Misschien voor de meeste wat minder spectaculair als voorgaande jaren maar nog steeds meer dan de moeite waard.

Graag tot de volgende visdag

Alle foto’s kun je bekijken in het foto album onder de knop “Foto’s” onder de tab “AUHV” bovenaan deze pagina.

Zaterdag 24 augustus stond voor de eerste keer een visdag op de Kromme Rijn gepland. Iedereen in Utrecht en omgeving kent de Kromme Rijn, maar er waren toch niet zo heel veel leden die hier vaak gevist hadden. Voor een van onze leden, Robin Adair, is dit min of meer zijn thuiswater en dat bleek ook wel aan het einde van de dag.

Robin begon de dag al voordat we hadden afgesproken en stuurde om 07.00 uur al een foto door van een mooie roofblei van ongeveer 70 cm. We hadden echter om 08.00 uur afgesproken op de parkeerplaats Oud Amelisweerd en daar werden de groepjes ingedeeld. Van tevoren was er via de WhatsApp groep al een aantal stekken doorgegeven en iedereen vertrok naar de stek waarvan hij dacht dat daar vis te vangen was. Het bleek echter een taaie dag te worden.
De Kromme Rijn is een mooi water met een gevarieerd roofvis bestand, waaronder baars, snoek, snoekbaars, roofblei en ook meerval. Vanaf de kant is deze rivier moeilijk te bevissen en het is zoeken naar plekken tussen de beschutting waar je nog een beetje kunt werpen.
Gelukkig hebben we genoeg ervaren vissers die hun hand er niet voor omdraaien om tussen de struiken door te werpen. Dat je kunstaas dan eens een keer in de boom blijft hangen is het risico van het vak en je kunt de volgende dag nog altijd terugkomen met een hark om deze eruit te halen. Niet waar Louis ??.
Het aantal foto’s van gevangen vissen op de app vertelt eigenlijk het verhaal van deze dag en er werden weinig foto’s gestuurd. M.a.w. de vangsten vielen tegen.
Desondanks hebben Eric, Ron en Robin toch meerdere vissen gevangen, waaronder snoek, baars en snoekbaars, maar bij een aantal bleef de teller op nul staan. Soms zit het mee en soms zit het tegen.

Na afloop van de dag is een aantal leden naar wat bekender water gereden, waaronder het ARK, en hebben daar alsnog hun visje gevangen. De vangdrang blijft bij sommigen onder ons toch wel erg groot.

Al met al was het zeker weer een gezellige dag, zoals eigenlijk elke visdag wel het geval is. Echter, voor volgend jaar is het de vraag of deze op de activiteitenlijst blijft staan.

Marco

RVG Tweedehandsmarkt 29-06-2024

De Eerste Tweedehandsmarkt van de RVG Het was in eerste instantie een idee van Leon: we hebben allemaal spullen over en kopen steeds maar bij. We hadden ook gemerkt bij eerdere verkopen uit nalatenschappen van RVG leden dat er altijd belangstelling is voor kunstaas en andere artikelen. “Zullen we in de zomer een tweedehands markt houden waarin we alles kunnen aanbieden wat we maar kwijt willen?” We hadden er wel oren naar. Na allerhande varianten te hebben bedacht en besproken werden we het er over eens dat het voor de eerste keer vooral simpel zouden houden. Leon bood zijn ruime tuin en oprit aan, we zouden wat tafels en kraampjes neerzetten en de handel moest de verkoper zelf regelen. We kozen voor de zomer vanwege de kans op lekker weer.
Het was ook al snel duidelijk dat er zeker 5-6 aanbieders zouden zijn. De markt was opgebouwd uit verzamelde tuintafels en twee gehuurde marktkraampjes en we hadden wat drankjes en knabbels geregeld. Er was veel belangstelling, zo’n twintig leden van de RVG kwamen voor een kortere of langere tijd langs. Sommigen zijn bargainhunters: echt op zoek naar alleen gerenommeerd kunstaas tegen een gereduceerde prijs. Anderen vinden het snuffelen in andermans spullen leuk en ondertussen verhalen uitwisselen naar aanleiding van een stuk kunstaas. Of zien ineens wèl iets in shadjes waarvan de verkoper al lang af wilde …. Het aanbod was ruim.. er waren veel tassen, foudralen en vesten, maar ook een Deeper werd te koop aangeboden. Uiteraard veel kunstaas.
Leon en Nico hadden hun collectie hengels er nog eens op nagekeken en kwamen met een aardige collectie op de proppen waar ook veel belangstelling voor was. Ik had m’n collectie kunstaas nog eens nagelopen en had veel in de aanbieding, waaronder ook bv ongeviste rappers en screaming devils. Die waren dan ook al snel weg. Leon had, door zijn jarenlange ervaring in de retail, boxen met geviste en ongeviste shads samengesteld die voor een hele aardige prijs inclusief box weggingen. Na een paar uur had iedereen wel zo’n beetje alles bekeken en verkocht (en zelf weer ander spul ingekocht) en hebben we nog gezellig onder het genot van drankje en een knabbeltje zitten kletsen. Wat ons betreft is dit voor herhaling vatbaar!

We waren toe aan een nieuwe helling voor onze visdag op De Linge. Onze zoektocht bracht ons bij de jachthaven van Watersportvereniging De Gors in Arkel. Een goede keuze bleek later, die gaan we nog vaak gebruiken…. Met 7 grote boten, 2 porta’s en een kajak, best een heel circus, verliep het traileren verrassend vlot.
Leuk was het om drie “nieuwe” boten te verwelkomen. Friso kwam er als nieuw lid bij , hij kocht de boot van Willem en gaf die een major upgrade, met nieuwe motoren en apparatuur. Ook Sytse kon eindelijk zijn eigen “vismachine” showen en David voer de “maiden voyage” met zijn nieuwe porta.
Vanuit deze locatie was het ook voor de wat kleinere boten mogelijk de gekende visstekken te bereiken, meer variatie in mogelijkheden dus. Opvallend was dat trollend richting Leerdam veel roofblei gevangen werd en richting Gorinchem de snoekbaars het goed deed.

Visdag Wildvissen in Maarssen 20 april 2024

Tijdens de gesloten tijd organiseert de Roofvisgroep traditioneel een visdag bij een visvijver waarbij o.a. op steur en meerval gevist kan worden. Dit jaar kozen we voor Visvijver De Wilgenplas in Maarssen, voor veel leden nog onbekend terrein. Het is dan altijd even afwachten hoe zo’n dag verloopt. Groot voordeel voor de meeste leden is dat deze visvijver beter bereikbaar is, doordat deze dichterbij is.
Snel werden de eerste steuren gevangen, maar later bleek dat het toch nog een redelijk taaie dag zou worden. Lag dat aan het weer en de regenbuien van de afgelopen dagen? Wie het weet mag het zeggen.

Het was een afwisselende dag. In de ochtend vang ik vrijwel achter elkaar vijf steuren van ruim een meter. Je hebt elkaar nodig om tijdig lijnen te verplaatsen en de vis te scheppen. Het vergt behendigheid mocht je hier alleen besluiten te gaan vissen, maar er zijn gelukkig behulpzame vissers. Een groot schepnet en onthaakmat is overigens verplichte voorziening.
Door de weerhaakloze haak, slaan de deelnemers van de roofvisclub vaak mis. Ik lig op de bodem en vis met dauwpieren. Doordat de pier beweeglijk is, en op de bodem wordt aangeboden, is deze populair in de aanbeten.

Willem kon even wat hulp gebruiken bij het optuigen van zijn hengel maar zat ook snel klaar om zijn eerste steur te vangen. Na enige tijd was dat ook zover en stond hij te strijden met zijn eerste vangst, als beloning een mooi plaatje met zijn Siberische steur.
Het was met zijn 82 jaar best werken voor de Nestor van de RVG, soms was assistentie erg welkom bij het landen.

Er werden ook meerdere mooie spiegelkarpers gevangen maar meervallen en andere soorten karpers hebben we niet gezien. Opvallend was dat Sytze in een onooglijk ondieper hoekje twee mooie spiegels wist te verschalken op de dobber.

In de middag werd het zoals gebruikelijk wat rustiger, later kregen ze er weer zin in met middagsuccesjes als gevolg.
Rond 5u ruimden we de spullen op en deden we in de kantine nog een drankje na. Ondanks dat het voor sommigen wat taai was om te vangen, was het een mooie dag.

Alle foto’s kun je bekijken in het foto album onder de knop “Foto’s” onder de tab “AUHV” bovenaan deze pagina.

Op woensdag 13 maart vond een visstandonderzoek plaats in de wijken Waters en Polders, in Houten Zuidwest.
Het waterschap (Hoogheemraadschap Stichtse Rijnlanden) en gemeente Houten werken nauw samen bij het beoordelen van de waterkwaliteit en de visstand in de gemeente Houten. Beoordelingen vinden plaats aan de hand van ecoscans, uitgevoerd door een adviesbureau.

Aan de hand van de ecoscans van 2021 willen gemeente Houten, het waterschap en de AUHV (Algemene Utrechtse Hengelsport Vereniging) inzicht krijgen in de huidige visstand. Het visstandonderzoek werd uitgevoerd door Sportvisserij Nederland. Rapportage van de resultaten wordt in augustus verwacht.

Sportvisserij Nederland verricht per week enkele visstandonderzoeken, op aanvraag, in het najaar / winter, zolang de watertemperatuur niet hoger is dan 10-12 graden.
De kanten en rietkragen worden elektrisch uitgevist en op de bredere, diepere stukken wordt met een zegen gevist. Alle gevangen vis wordt met zorg behandeld en wordt stuk voor stuk bekeken, gemeten, gewogen en geregistreerd, een intensief gebeuren. Daarna wordt alles weer netjes teruggezet. Zo ontstaat een vrij gedetailleerd beeld van de visstand in het betreffende gebied.

Leden van de Roofvisgroep verleenden hand en spandiensten bij de uitvoering, een interessante en zeer leerzame ervaring.

Finten op de Nieuwe Waterweg 22-06-2024

Soms vallen visdagen qua vangsten wat tegen. Voor fintdagen gold dat tot op heden niet maar deze keer was de bekende uitzondering op de regel. Andere jaren konden we gemakkelijk op 20 vissen de man rekenen maar deze keer lag het maximum op 10 stuks, voor sommigen zelfs maar enkele vissen.

Ze waren er wel, maar ze waren verre van actief, en waarom? Twee oorzaken, dachten we:
1: véél bewolking en weinig zon;
2: volle maan die nacht, dus weinig getijdenverschillen, de bekende keerstroompjes in de kribvakken bleven ook uit.
De meeste activiteit kwam van een grote zeehond die het nadrukkelijk op onze met veel moeite gevangen finten voorzien had. Best wel spannend om met zo’n beest in de buurt een gevangen vis over 30-50 meter binnen te draaien, dat ging soms maar net goed.
De Rotterdam, ons grote Nederlandse cruiseschip kwam ook even voorbij en zorgde voor de nodige afwisseling. Nou zien we wel vaker grote en aparte schepen voorbij komen maar dit was toch best een imposant gezicht.

Mark had zijn zoon meegenomen en hij deelt hieronder zijn ervaringen:

Ik werd om 6:45 uur gebeld door Leon. Oh nee, als het maar doorgaat. Gelukkig, het was alleen maar om door te geven dat ik rechtstreeks kon, omdat er niet veel verzameld werd. Ik was samen met mijn zoon Ruben, 12 jaar. Hij vist af en toe samen met mij en was helemaal opgewonden om op zee te vissen. Onderweg al helemaal onder de indruk van alle olie terminals en grote schepen waar we langskwamen.
Eenmaal bij de afgesproken plek, kwamen de andere deelnemers ook snel opdagen. De strekdam viel al snel droog, al zakte het water niet snel of ver. Maar al snel werden we gadegeslagen door een zeehond ( Engelse Rob) : wat leuk zo dichtbij! Al bij de eerste vis van Marco bleek wat die in gedachten had: onze vis stelen. Gelukkig is hem dat niet gelukt, maar het was af en toe wel heel close. Niet dat ik het hem misgun, maar je wilt niet alles kwijt raken en zo’n beest opzadelen met lijn en haken

Ook Ruben wist zijn eerste fint te vangen vanaf de strekdam. Zelf had ik er 3. Bij laag water viel het stil en was het tijd voor lunch. Na de lunchpauze geprobeerd langs de kant. Dat was heel lang stil, maar af en toe kon ik er een foppen. Ook twee zeebaarsjes wist ik te vangen. Ruben ving zijn tweede en grootste fint. Zelf eindigde ik met 6 finten en 2 zeebaarzen en een stuk of 4 lossers. Qua aantallen was het deze keer niet veel, maar de formaten waren wel goed. Al met al een lekker dagje buiten met wat vis. Ruben vond het ook leuk en sliep al voordat we op de terugweg de snelweg op reden.

Groeten, Mark

Dit visdagverslag kun je HIER of onder de knop "Visdagverslagen" in het menu hiernaast downloaden.

Met de Roofvisgroep een dagje in Amsterdam vissen begint altijd met een gezamenlijke treinreis vanuit Utrecht maar pas na een gezellige kop koffie op het station. In Amsterdam ontmoeten we dan Ruben en consorten, Ruben regelt altijd de lunchlocatie en verzorgt relevante stekinformatie.
Ruben was samen met zijn zonen wat vroeg en ze besloten alvast achter het Centraal Station te vissen op de mooie nieuwe wandelboulevard aan het IJ. Helaas liep de eerste worp van Moos vast op de bodem, wat geen goed voorteken was….

Zodra de groep compleet was begon iedereen direct met vissen. RJ ving al snel een vis, wat de verwachtingen voor de dag hoog hield.
Echter, door de harde wind werd het vissen in de ochtend een uitdaging. De groep splitste zich al snel om de wind te ontwijken, deels richting grachten en deels richting het BIM gebouw en later naar het Oosterdok. Buch ving daar de eerste baars van de groep, een welkome vangst die voor enthousiasme zorgde.
Na een paar moeilijke uren zonder veel succes, was de lunch in De Waag een welkome pauze. Gezellig even samen kletsen, samen vangsten evalueren en nieuwe plannen voor de middag maken.

In de middag keerden velen terug naar het IJ, waar uiteindelijk bijna iedereen nog wat vis wist te vangen. Ruben ving een mini snoekbaarsje en Bram wist nog twee baarzen te verleiden.

Sommigen probeerden het daarna bij NDSM werf, maar ook hier waren de vangsten schaars. Terug bij de Ruijterkade hielpen ze een Zuid-Afrikaanse beginner met zijn vistuig. Hij kreeg goede tips, een goede onderlijn en een paar kunstaasjes. Dankbaar en blij ging hij vervolgens de snoekbaarzen te lijf. Roofvissers onder elkaar… de dag kreeg voor hen zodoende toch een positieve afsluiting.

Weer anderen, waaronder RJ, Nico en Mykel trokken naar Noord waar Nico enkele vissen wist te vangen. Ze hadden veel contact met locals en andere vissers, wat voor interessante gesprekken zorgde

Vincent, Quentin, en Roy waren vroeg op pad en besloten met hun boot in het IJ te vissen, dichtbij de rest van de groep in de buurt van het Station. Met snoekbaarsuitrusting in de aanslag, ving Quentin snel een snoekbaars van 51 cm, wat de stemming in hun boot direct verbeterde. Ze verkenden verschillende locaties zoals Willemsluis en Westertoegang, maar zonder succes. De drukte en rommel in de stad bemoeilijkten het vissen. Ze trokken naar het oosten, naar enkele hotspots in het IJ, waar het rustiger was, maar ook hier leverde het geen vis op. Uiteindelijk bleef het aantal vangsten beperkt tot slechts een krab en een verrassende 'vang 5'.

Bij de trailerhelling ontmoetten ze andere vissers die vergelijkbare ervaringen hadden. Ondanks de schaarse vangsten bleef de sfeer positief en sloten ze de dag af met een gedeelde Heineken met Duitse vissers.

De roofvisdag in Amsterdam was ook nu weer een apart evenement vol samenwerking en plezier. De vissers probeerden verschillende technieken en locaties, vastberaden om succes te boeken. Hoewel de vangsten tegenvielen, genoot iedereen van de ervaring en het gezelschap..

Hun doorzettingsvermogen werd beloond met enkele mooie vangsten, waaronder snoekbaarzen en baarzen, hoewel de meeste vissers meer verhalen dan vissen vingen.

Door Paul van der Ende

Onze RVG collega en sportduiker/fotograaf bezorgde ons weer een aantal prachtige onderwaterbeelden van een actuele situatie: Nestbewakende snoekbaarzen.

Het is voorjaar en de watertemperatuur komt weer boven de 10 graden. Ook onder water is de lente begonnen. Tijd om eens een kijkje te nemen. We gaan op bezoek bij de snoekbaarzen die de rivier plassen opzoeken om hun nesten te bouwen. Op de ondieptes van de plas komen we een snoekbaars tegen die zijn nest heeft gemaakt op een met wier begroeide autoband. Zijn witte eitjes liggen als een kleed onder hem. Zodra ik dichterbij kom, begint hij driftig rondjes te zwemmen. Hij bewaakt zijn nest goed en is voor niemand bang. Als je te dichtbij komt krijg je zelfs een beuk. Ik gebruik een lens waarmee ik op veilige afstand close-up foto's kan maken. De snoekbaars is niet de enige vis die zijn eieren heeft afgezet. Als we verder zwemmen komen we ook eieren van de baars tegen. Die hangen vaak hoog in takken of in objecten onder water. In tegenstelling tot de snoekbaars kijkt de baars niet om naar zijn eieren. Dat geeft mij wel rustig de tijd om een goede foto te kunnen nemen.
Paul – april 2024

16 man op de verzamelplaats bij het tankstation, en nog een enkeling die later zou aansluiten. De dame van het winkeltje probeerde ons naar binnen te lokken, die zag al die klandizie op de vroege ochtend wel zitten….
Leuke club dus en er konden veel groepjes gemaakt worden, maar Leidsche Rijn heeft zoveel water dat we allemaal naar hartenlust konden gaan zwerven.
Vanaf de verzamelplaats waaieren we uit. Leon, Robert-Jan, Roy, die er voor het eerst bij is en ik. Leidsche Rijn wordt altijd druk bevist dus we weten dat het soms wel moeilijk vissen is.
We gaan onder aanvoering van Roy, die zelf in Leidsche Rijn woont, het Oostelijke deel richting Langerak bevissen.

Snoek of Karper?
Op zoek naar een titel met een maximaal diergehalte in de titel kwam ik niet verder dan deze. Waarom? 

De Roofvisgroep ging voor de tweede keer naar Woerden en we begonnen te verzamelen op de carpoolplaats nabij de A12. Na wat kaartjes te hebben uitgedeeld, vormden zich wat groepjes en werden plannen gesmeed. Woerden heeft een mooi water bestand en niet enkel de Singel, maar ook enkele woonwijken en industrieterreinen met interessante sierwaters.

Atijd weer even wennen aan het begin van het jaar. Toch verzamelden zo’n 15 liefhebbers zich in het donker bij Fort de Gagel om weer eens door de Ruijgenhoekse polder te struinen. Er waren al wat verontruste berichten dat het water laag zou staan in de slootjes. In elk geval was het knap koud. Er was een redelijke noordenwind die door je kleren heen sneed. We splitsten ons in groepjes open trokken naar het water. Ik ging nog even snel naar huis want was m’n vispas vergeten! Vincent was slecht ter been en parkeerde zichzelf met doodaas bij Fort Blauwkapel. Marco had toch al snel in de schemering een redelijke maat te pakken, gevolgd door Ron die een kleintje op een plugje wist te pakken en even later Ron een redelijk maat. Inmiddels hadden Nico, ik en Viktor een begin gemaakt achter het tuincentrum. Nadat we die hele hoek hadden uitgepeuterd en, op een enkele aanbeet en een volger na, niks te pakken hadden gekregen, kwamen we Bob tegen. Laten we er niet om heen draaien: het was taai in ons groepje. Groot kunstaas, klein kunstaas, altijd vangende kikkers, het deed het amper. Uit arren moede en omdat het toch wel killetjes was, zijn we maar koffie gaan drinken bij het pannenkoekenhuis. Na weer een beetje opgewarmd te zijn trokken we richting Fort Blauwkapel, waar alle water de kleur van cappuccino had. Vincent zat het ook niet mee. Nico en ik verzuchtten dat we toch één laagje te weinig kleren aan hadden gedaan, terwijl we meestal wel warm genoeg zijn gekleed.

Op de app kwamen er af en toe wat berichten binnen van kleine snoekjes uit ondiepe sloten, waaronder zelfs een dubbele haring hookup! De waarschuwing die we altijd in de oproep plaatsen dat mensen hun vispas meenemen, had ook nu weer nut: Mark trof een BOA van Staatsbosbeheer die graag zijn vispas 2024 wilde zien. Ook zijn we Overvecht nog even ingetrokken, maar dat leverde ook niets op. Wel stroomden de wat grotere watergangen redelijk door omdat er continue gespuid werd in verband met de overvloedige regen van de week ervoor. Uiteindelijk gingen we nog even kijken bij Fort de Gagel en het was uiteindelijk Nico die de dag nog wist te redden met vier kleine snoekjes uit een kort stukje sloot, waar ze kennelijk een jaarvergadering hadden. Inmiddels had ik er al de brui aangegeven en was net als veel anderen naar de kachel gevlucht. Helaas zijn er deze keer heel weinig foto’s gemaakt (misschien te koud ?), dus ook een wat sober verslag. Het was wel een gezellig begin van het jaar, maar we hopen wel op wat betere vangsten.
Volgende keer naar Terweide!

“Snertvissen”
Zo begon Robbert-Jan zijn impressie van alweer de laatste visdag van het jaar. En voor mij vatte dat de dag aardig samen…De dag begon koud maar in ieder geval redelijk droog.
Helaas was dat de enige snoek die hier zin had dus trokken we naar een volgende stek.
Ik dwaalde een beetje af van de rest en kwam bij een lange mooie heldere sloot die achter een rij huizen langs liep met allemaal terrassen op vlonders boven het water. Hier moest toch snoek zitten!

We waren vroeg aan het water maar waren niet de eersten. Nico was ook al gearriveerd dus we konden meteen helpen met de boot te water laten. De natuur was langzaam aan het ontwaken en de nevel boven het water gaf een sprookjesachtig effect. Wat een genot om zo de dag te beginnen!

De baarzen meldden zich meteen al. De dropshot met klein aas doet het goed hier, zeker op de hotspots zoals onder bruggen. Slepend met een Halco Poltergeist in de natuurlijke zilveren kleur was ook succesvol. Al snel had ik bijna tijd tekort om de vangsten van 3 man bij te houden op mijn handteller.

tijdens het slepen kreeg ik een tik op mijn hengel, gevolgd door een enorme dreun en dito run. Wat had ik nu gehaakt? Een snoek in zijn staart? Of een karper vals gehaakt? Door de spanning zat ik even te prutsen met de slib van mijn reel, maar de vis trok zich daar niets van aan. Zelfs met de slip helemaal dicht denderde deze in één streep van ons vandaan. Gelukkig ging Nico met de boot er achteraan want hier was geen houden aan! Pas na een minuut of 10 van dit soort runs werd eindelijk ons vermoeden bevestigd dat een meerval zich had vergrepen aan mijn Halco.

Waarom doen we dit
Jaarlijks komt meer dan 35 miljoen kilo zwerfafval in de natuur terecht en daarom kan ook de natuur wel eens een goede schoonmaak gebruiken. Stichting Duurzame Innovaties organiseert samen met Recycle Valley deze Nederlandse Canal Clean Up’s in het streven naar een schone waterweg van Den Helder tot Maastricht, met medewerking van de waterschappen, de sportvisserij.

Ons traject, vanaf Landhuis In De Stad, in Park Oog In Al tot in het centrum van De Meern, best wel een heel eind, werd doorsneden door het Amsterdam Rijn Kanaal (bij ons ARK).
Een goede reden om het op te splitsen in twee behapbare stukken - we hadden toch mensen genoeg, de “Utrecht groep” voor het traject “Landhuis” tot aan het ARK, en de “Leidsche Rijn groep” voor het traject vanaf het ARK tot het centrum van De Meern.

Goed gemutst en ruim voorzien van vuilniszakken, afvalprikkers, grijpers en schepnetten bonden we de strijd aan met het zwerfvuil. Voordat we konden beginnen werden we echter gedwongen beschutting te zoeken voor een echt superheftige regenbui, gelukkig de enige van die dag. De Leidsche Rijn groep moest schuilen onder het A2 viaduct en de Utrecht groep moest noodgedwongen ?? aan de koffie in het Landhuis.

Zij hadden overigens wel het moeilijkste stuk, weliswaar iets korter maar door de vele woonboten en zware oeverbeplanting erg lastig. Op veel plekken was het water zelfs onbereikbaar dus werden de looppaden en vaak de stoepen en fietspaden langs het traject meegenomen. Twee man gingen richting ARK, de schuine kanten tussen de woonboten en - voor zover bereikbaar – bossages leverden verrassend veel zwerfvuil op, hoofdzakelijk plastic spul.

Ook collega-vissers, in dit geval een Duitse roofvisser konden de actie waarderen
Het resultaat… 7 vuilniszakken die allemaal mee gingen naar het verzamelpunt met de andere groep, het eindpunt van het traject in De Meern.

Vincent was samen met vriendin Brigitte en boot al héél vroeg op het Utrechtse traject aanwezig omdat hij later weer op tijd bij de start van de Leidsche Rijn groep moest zijn, ook weer met boot. Langs de woonboten en andere locaties waar de “lopers” niet konden komen kon hij zodoende toch de nodige drijvende rotzooi oppikken.

Op De Waal vanmiddag (13-08-2023)
Door Nico

Ik ben vandaag samen met een oud collega op de Waal, hij vist er vaak met zijn eigen bootje maar dat is een klein bootje zonder elektromotor. Hij vroeg of we een keertje met mijn boot konden, zo gezegd zo gedaan. Het doel is werpend vissen op snoekbaars, dat bestaat voornamelijk uit kribvakken uitgooien, en dan niet alleen in de buurt van de krib zelf maar ook het midden van het kribvak. Daar liggen ook altijd interessante stekken.
Daarbij is de hulp van de elektromotor met elektronisch anker onmisbaar. We vissen voornamelijk met kleine shads. Daarbij moet je denken aan shads van een centimeter of 8 tot 10.

Nou bijzonder dan toch een meerval gevangen op zo’n klein shadje.
Om het verhaal compleet te maken vangen we er ‘s middags gewoon nog één…. die is wel een stuk kleiner maar toch zeker nog wel een meter.
Een memorabel dagje zullen we maar zeggen.

Het was deze keer weer een gezellige en – ook wat vangsten betreft - zeer succesvolle fint-visdag daar aan de Nieuwe Waterweg. Getij en weer waren ideaal voor een lange visdag, j we konden de volledige getijcyclus vissen en ook nog mooi de “gouden uurtjes” meepikken.
Voor de nieuwelingen toch altijd een beetje spannend ondanks alle adviezen vanuit de groep. Een visdag als deze vergt toch altijd wel een goede voorbereiding.

We arriveerden met hoog water maar het water begon al snel te zakken en het duurde niet lang voordat we op de droogvallende krib konden komen. Altijd weer een heel aparte beleving… De finten hadden er echt zin in en onze “Nedertarpons”, zoals ze vaak genoemd worden, zorgden vaak voor spectaculaire drills. Er werd, zoals vanouds, volop gevangen en voor ons gevoel waren ze ook groter dan andere jaren….

Voor Eric en Mark was dit hun eerste fint-visdag, veel beter had het voor hun niet kunnen zijn. Zij beschreven allebei in een eigen verhaal hoe zij deze visdag beleefden. Dat werden twee leuke, enthousiaste verhalen, zo leuk dat we die onverkort opgenomen hebben in onze verzameling visdagverslagen.

De meeste roofvissers kijken uit naar de laatste zaterdag in mei, omdat de wormen weer terug in de grond kunnen en het kunstaas weer uit de tackle boxen kan worden gehaald. Naast het oude vertrouwde kunstaas hebben de meesten toch weer een paar nieuwe kunstaasjes aan de collectie toegevoegd en willen dit tijdens de opening van het visseizoen graag uitproberen

Traditiegetrouw openen wij het seizoen op De Linge en in voorgaande visdagverslagen is er al veel geschreven over deze mooie rivier. Elk jaar weer hopen wij op voldoende boten, zodat we alle opstappers een plekje kunnen geven. Dat lukte ook nu weer en met zes boten konden we iedereen plaatsen. We zijn niet de enigen die het seizoen op de Linge willen starten en de parkeerruimte is er vrij beperkt. We hebben in de afgelopen jaren geleerd dat we van tevoren even de beheerder bellen en onze komst melden. Die zorgt dan dat ie om 8 uur aanwezig is en de slagboom van het kampeerterrein voor ons opent zodat we alle trailers netjes beschermd kunnen parkeren en er voldoende manoeuvreerruimte vóór de helling vrij blijft, een mooie service.

Onze visdagen op deze fantastisch mooie rivier zijn altijd wel succesvol, ook nu dus weer. Er werd redelijk veel gevangen, mooie snoeken, grote baarzen en best veel mooie snoekbaars. Ook nu weer werd er meerval gevangen maar vanuit een kajak blijft dat toch wel een bijzondere belevenis en een vangst die nof eens extra glans geeft aan een succesvolle visdag. Ook een paar typisch gevalletje van pech gingen deze dag hand in hand met de successen.
Al met al leverde dat voldoende stof op voor een paar leuke, persoonlijke verhalen van Robbert-Jan, Mark en Marco die we samenvoegden tot één uitgebreid en sfeervol verslag met leuke foto’s dat een goede indruk geeft van onze belevenissen.

• Natuurlijk vind je het ook in het menu hiernaast onder de knop visdagverslagen.
• Alle foto’s vind je in het foto album onder de knop “Foto’s” onder de tab “AUHV” bovenaan deze pagina.

In onze column “Artikelen en verhalen van leden” hier alweer een actuele bijdrage met mooie onderwaterbeelden van Paul, zéér actief lid van de RVG en tevens gepassioneerd sportduiker. Twee prachtige hobby’s die heel goed te combineren zijn, dubbel genieten!


Snoekbaars op de paaigronden

Het is Mei, we zitten midden in de gesloten tijd. De watertemperatuur is al opgewarmd tot rond de 10 graden en het water is nog mooi helder. De snoekbaars is massaal naar de paaigronden getrokken om zich voort te planten. We nemen een kijkje onder water op een plek waar veel objecten te vinden zijn. Deze trekken extra veel vis aan en zijn neergelegd voor duikers.

We duiken in een rivierplas die een open verbinding heeft met een rivier. We duiken op een diepte van tussen de 10 en de 4 meter. In het diepe gedeelte liggen een aantal grote objecten zoals een boot en een complete bus.

Territorium

Wat opvalt is hoe agressief sommige snoekbaarzen hun territorium verdedigen. Ze hebben een vaste plek gekozen en verdedigen deze goed. Kom je te dichtbij? Dan krijg je soms een beuk.

Sommige snoekbaarzen volgen een andere tactiek. Ze zwemmen een rondje om je weg te lokken. Als je er achteraan zwemt, zwemmen ze op gegeven moment snel weg. Je kan ze dan weer terug vinden op de stek waar ze vandaan kwamen. Het valt ook op dat ze een voorkeur hebben voor hoge grond. Dit geeft ze een mooi uitzicht op hun omgeving. Bij voorkeur liggen ze op een object of op bijvoorbeeld een tafel.

Baarzeneieren

Onderweg zien we ook eierstrengen van de baars hangen in een draadstalen kooi (in de video op 1:28). De baarzen zelf zijn niet thuis, zij laten de eieren achter en bewaken het kuit niet. Soms kan je ook een school grote baarzen vinden, die rondtrekt in de plas. Maar die blijven nu, door de massale aanwezigheid van de snoekbaars, op afstand van deze plek.

Exoten

Ook zijn er in de video wolhandkrabben te zien. Deze exoot die oorspronkelijk uit China komt heeft zich permanent gevestigd in Nederland en je komt hem overal tegen. Hij dankt zijn naam aan het kleine "wollen" handschoentje dat hij aan 1 schaar lijkt te hebben. Het beste te zien in de video rond 3:17. Over exoten gesproken, uiteraard zijn er ook grondels aanwezig. De snoekbaarzen moeten immers ook eten. Ze liggen soms verassend dichtbij de snoekbaarzen te rusten. De snoekbaars heeft natuurlijk niet altijd honger.

Altijd een bijzonder dagje, vissen in Amsterdam, en met zo’n hele club vissers altijd verrassend en gezellig; de gezamenlijke treinreis en lunch zijn hier zeker debet aan.

Deze keer had NS al direct in het begin van de dag om 7:30 uur een verrassing voor ons in petto. Vanwege een ongeluk op het spoor hadden ze voor ons een omleidingsroute bedacht, gevolg was echter wel dat we zo’n drie kwartier later op Amsterdam Centraal aankwamen.
Gelukkig konden wel snel de aansluiting met Ruud, onze regelaar in Amsterdam, met zijn groep Amsterdamse RVG’ers vinden die ondertussen al begonnen waren aan de IJ-zijde van het station. Zij hadden de eerste vissen, waaronder een een weiting voor Moos en een hele mooie baars voor Bram, al binnen.

Lekker breed en ver het IJ in reikend. Daardoor zijn de bekende putten voor het CS, en zelfs het talud van de vaargeul met enige moeite prima bereikbaar.

We nestelden ons allemaal op deze uitnodigende uitgebreide visstek. Het zonnetje brak door en vrij vlot werden de eerste vangsten gemeld. In tegenstelling tot de dramatische vangstberichten over het IJ in de afgelopen weken en de slechte weersvoorspelling was dit een hoopvolle start van de visdag, géén reden om nog verder naar andere locaties te zoeken.

Dit idee werd nog versterkt toen Marco al vrij snel na de start de eerste maatse snoekbaars omhoog haalde, zijn lange schepnetsteel kwam nu goed van pas….

Het werd echter niet een wilde visdag, af en toe kwam er een visje boven en er werd steeds vaker uitgeweken naar locaties aan de lange steigers van de Rijn-cruisestrepen aan de ene kant en richting Java eiland aan de andere kant.
Tijdens de gezamenlijke, prima verzorgde lunch in restaurant De Waag, sfeervol en druk met dat mooie weer, ging het al snel over andere zaken dan de vangsten van deze dag, met name politieke ontwikkelingen die de viskansen in Amsterdam bedreigen werden diepgaand geanalyseerd. ..

Na de lunch ging het via wat omtrekkende bewegingen langs grachten, Oosterdok of een veerpont richting Noord-oever van het IJ, zonder noemenswaardig resultaat, toch weer richting IJ boulevard.
Daar werden nog wat baarsjes gevangen en Robbert-Jan werd, overigens onder veel bekijks, in zijn overtuiging dat kleine kreeftjes hier goed aas zouden zijn gesterkt met de vangst van een hele mooie bot.

Het werd drukker en drukker met toeristen op de boulevard. Wij waren voor hen kennelijk onderdeel van de attractie Amsterdam want we zijn nog nooit zo veel gefotografeerd en moesten veel vragen in andere talen beantwoorden, zeker als er een vis werd gevangen.

Rond half vijf had iedereen het wel zo’n beetje gezien en we misten het enthousiasme en vertrouwen om “het gouden uurtje” nog te doorstaan. We besloten om met dank aan Ruben voor zijn inspanningen weer richting Utrecht te reizen, ditmaal zonder verrassingen.

Algemene conclusie:
Je hoeft niet per sé veel vis te vangen om toch een leuke en gezellige visdag met z’n allen te hebben….

Te weinig afvalbakken...? Te veel verstopt...?  Jammer.

Het verslag met foto's kun je ook HIER downloaden of onder de knop Visdagverslagen in het menu hiernaast.
Alle foto's staan natuurlijk in het foto album onder de knop “Foto’s” onder de tab “AUHV” bovenaan deze pagina.

Nadat ik in januari 2 visdagen geen vis op de kant had gekregen was mijn hoop gericht op de visdag in Woerden op 4 februari om mijn slechte start van het jaar te doorbreken. Zelf had ik hier jaren geleden ooit 1x gevist maar verder was dit water mij onbekend. Gelukkig was Cees er wel goed bekend dus samen met een paar anderen volgde ik hem vanaf het verzamelpunt naar de Singel die rond de binnenstad loopt. Het water zag er mooi en erg veelbelovend uit. Vooral de plek waar de Oude Rijn de Singel in stroomt is een bekende stek die met het beetje stroming dat er stond gewoon naar snoek rook.

Alleen de kleur van het water maakte dat ik twijfelde of dit wel de juiste plek voor dit moment was. Mijn gevoel bleek juist want buiten een kleine aanbeet bij Cees kreeg niemand daar actie. Ik besloot te verkassen naar de ondiepere rond het ziekenhuis liggende sloten die een stuk helderder waren. Marco en Buch gingen met mij mee. Cees en Mykel bleven hun geluk beproeven in de singels.

Hoewel wij deze sloten grondig uitkamden bleven ook hier de vangsten uit. Uiteindelijk kwam ik Walter tegen die vanaf het startpunt bij de carpoolplaats hier heen was gevist en met moeite 2 snoekjes had gevangen. “Ze zijn erg traag” was zijn conclusie.

We besloten met z’n vieren alvast terug te gaan naar het BP tankstation waar we voor de lunch hadden afgesproken. Omdat we nog wat tijd over hadden tot de lunch probeerden we daar ter plekke nog wat slootjes. Ik had de opmerking van Walter ter harte genomen en was over gestapt op een zelf gemaakt Toetje met dubbele staart die ik lekker langzaam kan vissen.

In onze column “Artikelen en verhalen van leden” hier een actuele bijdrage met mooie onderwaterbeelden van Paul, zéér actief lid van de RVG en tevens gepassioneerd sportduiker. Twee prachtige hobby’s die heel goed te combineren zijn, dubbel genieten!

De natuur verandert onder water, net als boven water, door het jaar heen. In de zomer is de bodem van de meeste diepe heldere zoetwaterplassen in de ondiepe zone bijna volledig bedekt met wier. In heldere plassen dringt het licht zo ver door dat het wier tot wel 6 meter diep aanwezig is. Dit geeft enorm veel voedsel en schuilplaats voor de vissen, en deze liggen dan wijd verspreid over de gehele plas.
Midden in de winter, in februari is dit een heel ander verhaal. Dan zijn de meeste onderwaterplanten volledig verdwenen. De bodem is dan een kale vlakte en het meer lijkt in eerste instantie volledig uitgestorven. Maar waar zijn al die vissen dan gebleven?

De vissen zoeken in deze periode een veilig plekje op om te schuilen. In deze video nemen we een kijkje in een groot wrak. Dit wrak is 26 meter lang en 6 meter breed en groot genoeg om door heen te kunnen duiken. Het wrak ligt op een diepte van 12 meter. Binnenin het wrak is het bijna helemaal donker vanwege de diepte en omdat het bijna volledig is afgesloten. We gebruiken een krachtige lamp om beelden te kunnen maken.

Winterclustering
Rondom het wrak is nog geen leven te bespeuren maar eenmaal in het wrak zien we een enorme hoeveelheid vis. De vissen liggen knus tegen elkaar aan in grote groepen.
Bij voorkeur op of in achtergebleven objecten in het wrak. Er staat een stellingkast met op elke plank een enorme hoeveelheid baars. De vissen liggen voornamelijk stil maar schrikken wel op van onze aanwezigheid en zwemmen soms een rondje.

Als je goed kijkt zie je meerdere vissoorten door elkaar, maar het zijn voornamelijk kleine baarsjes en in de minderheid een aantal kleine voorntjes. De details en kleuren van het wrak zijn ook prachtig om te zien. Wat wel opvalt is het ontbreken van de grote roofvissen, dit lijkt immers een gedekte tafel? Maar wie weet komen die 's nachts op bezoek, de vissen verstoppen zich immers niet voor niks zo goed...

Dagje polderen in Dry January
Na een paar keer niet te zijn doorgegaan wegens corona perikelen, trokken we op zaterdag 7 januari weer eens de polder in. Nou ja, polder: het Noorderpark in Utrecht, ook wel polder Ruigenhoek. Het Noorderpark is begonnen in de tachtiger jaren, ik weet nog dat ik naar school fietste en de eerste ingang werd aangelegd. Midden tussen de weilanden was er ineens een strook met bomen naar achteren. Inmiddels is het een uitgestrekt gebied waar je lekker kan lopen (met de hond), sporten, beetje zwemmen, chillen, BMX-en, skaten en, oh ja, vissen. Dat kan er ook.
Er is een ruim netwerk aan sloten en slootjes afgewisseld met enkele grotere plassen. Vaak ondiep, maar wel met verrassingen. Het staat ook nog in verbinding met de singels van Overvecht en de Klopvaart, dus je kunt je hier prima een dag vermaken en nog niet alles gevist hebben. En dan heb ik het nog niet gehad over de forten van de Hollandse Waterlinie (Unesco Werelderfgoed!), waarvan Fort de Gagel inmiddels gerestaureerd is tot een mooi fort met horeca, Fort Blauwkapel nog altijd een reputatie heeft als een karper water waar ook mooie snoeken zitten en Fort Ruigenhoek verboden terrein is voor de Utrechtse vissers.

We verzamelden bij Fort de Gagel met een select groepje echte vissers die nog niet door de griepgolf waren uitgeschakeld en trokken als groep in de richting van Westbroek. Fort de Gagel werd meter voor meter uitgegooid door iedereen, maar al snel trokken de snelle vissers verder en bleven wij, Ovidiu, Ron,voor het eerst mee met de Roofvisgroep, en Robbert-Jan over. Wij wierpen met wat meer geduld de sloot uit en wisten zowaar de eerste snoeken te verschalken. Voor Ovidiu was het zijn eerste snoek sinds lange tijd en dus erg welkom. Ikzelf verspeelde een van mijn geliefde kikkers (Chartreuse), maar had gelukkig nog reserve bij me. Ron wist zijn koikleur Pike Fighter te parkeren aan een bruggetje, maar met ervaring en geduldig jutteren wist hij zijn geliefde plug toch los te krijgen.

De snelle vissers (Louis, Erik en Marcel) waren inmiddels naar de Klopvaart getrokken, in de hoop op meer succes. Wij trokken naar het gebied rondom de forellen vijver. Omdat het zaterdagochtend was, was het druk met de nodige hondenuitlaters , waaronder een kranige oudere dame van ruim in de 70 die wel zin had in een praatje, en zelf ook nog steeds veel viste. Zij verklapte dat er een grote snoek in een van de nabijgelegen plassen huisde. Inmiddels was Paul ook aangesloten en kwam Leon ook nog even kijken en kletsen terwijl we door visten. Helaas was de beloofde snoek niet thuis.

We verkasten naar de omgeving van de forellenvijver en visten een van de grotere plassen uit. Ook hier bleek weer dat de vis niet erg actief was, want nadat er in een kansrijk hoekje meerdere malen met pluggen en spinners geworpen was, viel het snoekje uiteindelijk voor de kikker. Bij een wat verborgen maar mooi heldere sloot waarvan je wéét dat er snoek zit, hadden we weer meerdere worpen nodig en uiteindelijk wist Paul ook in een verborgen hoekje een mooie snoek te vangen.

Het verslag met foto's kun je ook HIER downloaden of onder de knop Visdagverslagen in het menu hiernaast.
Alle foto's staan natuurlijk in het foto album onder de knop “Foto’s” onder de tab “AUHV” bovenaan deze pagina.

Ik ga even een andere kant op en raak de rest van mijn groepje kwijt. Bij mij blijft het stil maar ondertussen komen er gelukkig ook van een andere groep foto’s met vis. Frans die met Eric en Mark op pad is heeft een snoekje weten te haken. Nadat ze in Nieuwegein oost zonder succes waren gestart hebben ze nu in de buurt van de lunch locatie meer succes. Mark had eerst al een soek van zo’n 70 cm die interesse toonde in zijn baby buster. Na eerst alleen te volgen pakte hij deze in 2e instantie wel maar met een paar keer schudden van de kop wist hij zich hier ook weer van te ontdoen. Na de vangst van Frans had Mark nog wel een misser maar die wilde helaas geen 2e keer bijten.

Dan is het tijd geworden voor de lunch. We begeven ons naar de Ponthoeve in Vianen waar we kunnen opwarmen onder het genot van een heerlijke kom warme erwtensoep en broodjes. Met een prachtig uitzicht op de Lek die door de mist werd bedekt. Af en toe was de overkant niet eens te zien. Tijdens de lunch worden de ervaringen gedeeld.

Nico en Robbert Jan hebben in de ochtend hun geluk aan de Lek geprobeerd maar helaas zonder succes. Het was alleen maar erg koud door de mist en wind.

Na de lunch trekt een deel van de groep richting IJsselstein. David die net is hersteld van corona houdt het voor gezien. Maar op weg naar huis kan hij het toch niet laten en tikt nog even 2 snoekjes uit een sloot die hij passeert. Ondertussen wordt er in IJsselstein nog wel wat gevangen. Zelf heb ik opnieuw een losser en Marco vangt nog een mooie snoek. Ook Bart en Peter hebben succes. Uiteindelijk blijf er bij mij dan toch nog een snoekje hangen en haakt Marco nog een brasem. Terwijl Marco en ik alvast richting het café vertrekken komen er nog een paar laatste berichten binnen van vangsten. Robbert Jan heeft nog een leuke snoek weten te vangen en in het Monnikenhof pakken zowel Paul als Luuk nog 2 snoeken. Helaas voor Buch heeft hij daar alleen een misser.

Met een paar man sluiten wij uiteindelijk de dag af op een terrasje op de kerstmarkt in Vianen met bier, een broodje worst en sterke verhalen. Ondanks de kou en mist was het een leuke afsluiting van het jaar.
Iedereen een mooi, gezond en vangstrijk 2023 gewenst!
Louis Veldhuizen

Dit jaar wederom in ons programma…. Een bijzondere visdag in een voor velen nieuwe en zéér gevarieerde omgeving die tot de verbeelding spreekt.
Zoals Walter, onze Belgische collega, het treffend beschrijft:
“Erg leuke locatie, mooi en gevarieerd water met sloten, diepe putten ,weteringen, kanalen, stadswater en typische Hollandse beelden met oude windmolens”; een omschrijving die prima in een toeristisch magazine zou passen.

17 Vissers in 8 boten, waaronder twee porta’s en een kano, verdwenen één voor één in de dichte mistdeken die over de plassen lag. Mystieke en sfeervolle plaatjes werden er geschoten maar oriëntatie was erg lastig, voorzichtigheid geboden dus!
Gelukkig duurde het niet lang voordat de voor dit jaargetijde nog erg krachtige en enthousiaste zon die mistdeken in rap tempo liet verdwijnen, het windje kwam ook al niet boven standje 2 uit en zo werd dit het begin van wat een prachtige dag zou worden.

Met meer dan 25 vissen in de boot hadden Willem, onze “nestor” en zijn bijzitter Mykel er meer dan alle andere vissers bij elkaar. Zij maakten allebei een eigen verslag van deze dag, zie hieronder. Mykel vertelt over zijn ervaringen van deze dag en Willem gaat in gedachten terug naar vele decennia geleden…

EEN DAGJE KAGERPLASSEN  (Mykel)

Na een rit met weinig doorzicht ivm de mistige omstandigheden konden we langs het water toch de weg naar de trailerhelling vinden. Toen we aankwamen lagen alle boten al op het water en konden we zonder te wachten direct aansluiten.
De mist leek nog dikker dan onderweg en daarom besloten we de dag te beginnen met trollen. Dit deden we uiterst langzaam en met gepaste afstand van de woonboten. Gelukkig trok de mist vrij snel weg, en dat was de start van een prachtige zonnige dag.

De wind was zeer bescheiden in tegenstelling tot de temperatuur die zomers aan deed zo halverwege november! Niks te klagen dus.
Na het rondje trollen, dat overigens geen vis in de boot bracht, voegden wij ons tussen de dobberende bootjes op het Zweiland. Na wat heen en weer varen om de diepere plekken te lokaliseren lieten we ons heel langzaam driften op de wind. Dat leverde meteen al wat aanbeten op, maar nog geen vis.
Aan het einde van de eerste drift kreeg ik een loei van een aanbeet. na een kort maar hevig gevecht kreeg ik mijn draad zonder onderlijn en bijbehorende shad terug. Wat zou dat geweest zijn ?.... Willem volgde kort daarop mijn voorbeeld en miste na een evenzo kort gevecht ook een enorme vis.

Niet veel later volgde gelukkig de eerste baars en snoekbaars op shads die op een loodkop waren geprikt. Aangezien er meer missers waren dan vangsten besloot ik over te stappen op een dropshot montage met een relatief kleine kreeft imitatie. Dat leverde gelijk vis op, met name baars, en toch ook een paar snoekbaarsjes.
Het was prachtig om te zien hoe de baarzen in de bovenste waterlaag prachtig door de zon werden belicht, daar kan je niet genoeg van krijgen.

Na de plas uitgedrift te hebben besloten we terug te varen richting de grote plas, Het Joppe. Hier was het aanzienlijk dieper zodat we niet midden op het water maar wat langs de kant de verantwoordelijke diepte probeerden af te vissen. Helaas bleven de aanbeten uit en een passerende visser wist ons ook nog te vertellen dat het vroeger veel beter was gesteld met de vangsten. dat deed ons besluiten om toch maar terug te gaan naar de eerdere stek. Dat was een goed besluit want bij de eerste drift leverde dat meteen alweer vis op.
Zoals het altijd gaat met een goede visdag moet je eigenlijk nooit op je klokje kijken, want dan blijkt de dag alweer voorbij te zijn. Rond vieren meldden we ons weer bij de traillerhelling om na een prachtige dag de spullen weer op te ruimen en terug te keren naar het Utrechtse.
Mykel

TERUG OP DE KAAG  (Willem)

Toen ik in 1967 afstudeerde aan de ALO van Amsterdam zochten mijn vriendin en ik woonruimte, toen ook al schaars. Moeilijk bovendien omdat ik mijn uitgestelde dienstplicht nog moest vervullen. Maar we hadden geluk! Op het Kagereiland opende een nieuwe horecagelegenheid met op de eerste etage acht appartementen, waarvan we er één wisten te bemachtigen.

Iedere zaterdagmorgen zag ik een man de haven invaren met een aantal hengels en meestal ook een paar grote vissen aan boord. Mijn interesse was gewekt!
In de polders rondom Kockengen had ik al menige ruisvoorn en snoek gevangen maar snoekbaarzen, nee ……..

Ik trok de stoute schoenen aan en vroeg of ik eens mee mocht. En dat mocht, maar dan moest ik wel vroeg op! En op de Kaag was ook een zeilschool waar ik zeilles gaf en waar de vrijdagavond meestal in het teken van afscheid stond.
En dan vroeg op?.....Geen nood! Hein, zo heette de visser, tikte met zijn hengel net zo lang op de ruit tot ik wakker werd.
Afijn, je begrijpt het wel, vanaf die tijd was ik vaste vismaat. Menige snoekbaars hebben we gevangen en vangsten van tien tot vijftien stuks waren geen uitzondering.
Het was een bijzondere ervaring weer eens terug te zijn op “de Kaag”.En wat nog mooier was, waren de vangsten van Mykel die de ene na de andere mooie baars ving!

Gelukkig weer een Botendag! 

Op het laatste moment valt er nog een boot af, maar ook een opstapper. Pff geen verdere afzeggingen meer nodig. Willem, ons oudste lid van 80, heeft al even niet gevaren en kent de Gravenbol niet: we regelen dat zijn opstapper (Mykel) hem oppikt vlakbij zijn huis en zorgt dat ze op de helling komen. We hadden de avond ervoor de indeling al in de app gedeeld. Dat bleek handig te zijn, want nu konden schipper en opstapper een beetje afstemmen welke spullen nodig waren. Zo’n boot lijkt wel groot maar met drie man, zes hengels en wat tassen is het al snel vol.

Uiteindelijk stonden we om 8.00 uur met 5 boten op de helling van de Gravenbol bij Wijk bij Duurstede. Met zoveel mensen is het vlot traileren en vol goede moed stoven we het water op.
Rond half tien verscheen de eerste foto op de app. Paul, samen met Buch bij Arnoud in de boot, had een kasteel gevangen, een enorme snoekbaars.

Lees maar, in zijn eigen woorden:
We lieten de boot tijdens zonsopgang te water. Arnoud stelde voor om direct richting een mooi stukje van het Amsterdam RIjnkanaal te varen waar hij een tijd eerder al een paar grote snoekbaarzen had gevangen. Net aangekomen deed ik een lange worp. Na een paar huppeltjes kreeg ik een mooie tik op mijn hengel. Arnoud keek naar mijn hengel op precies dat moment en die zei "dat is een goede aanbeet". Het was best op afstand dus ik kon nog niet goed voelen wat het was, en de vis zwom wat in de richting van de boot. "Is het een grote?" Nou het voelt redelijk aan maar je weet het nooit. Pas toen hij in de buurt van de boot was begon hij flink te vechten. twee, drie, vier keer door de slip achter elkaar. Ik wou hem niet verspelen want er waren er al meer los geschoten dus ik deed het rustig aan. niet te veel, niet te weinig spanning op de lijn. Verder bleef hij als een vloertegel onder de boot liggen. geen beweging in te krijgen. Toen ik iets meer kracht zette en hem uit balans kreeg begon hij wat naar boven te komen. Een silhouet verscheen aan de oppervlakte. BAM. Dat was duidelijk een aantal klassen groter dan ik normaal aan de haak heb. Het schepnet was te klein dus Arnoud dook naar voren om de snoekbaars in een soort houdgreep uit het water te tillen om zo weinig mogelijk risico te nemen, zijn jas was helemaal nat.

De vis bleek perfect gehaakt in het midden van zijn bek dus die was nooit meer los gegaan. Dan het opmeten. Dit was zowieso mijn PR maar toch spannend hoe groot hij is. Een snoekbaars van 92 cm! Een fantastische vangst! Een paar fotos nemen en weer snel terug het water in. Toen even nagenieten van deze bijzondere vangst.
De shad die het ‘m deed was een Roze Zander Pro van 10 cm.

Met zo een kasteel op de foto verdient Paul de titel: Kasteelheer van het ARK van Tiel Tot Hier

In mijn boot had ik Eric en Marcel mee.
We begonnen vol goede moed wat kanten uit te gooien op Maurik, dromend van een kneiterbaars. Veel variatie in pluggen en shads en kijken wat er wil.

Na een tijdje voelde ik wat bonken na een onduidelijke aanbeet: een originele roofbrasem. Zou het een voorteken zijn? Even lekker laag vliegen met de 50PK naar het Amsterdam Rijnkanaal naar een richeltje waar ik afgelopen woensdag nog een snoekbaars wist te verschalken.
Onderweg nog een noodmanoeuvre uitgevoerd omdat m’n enige echte AUHV Roofvisgroeppet wegvloog. Na een spoedcursus verticalen voor Marcel meerdere driften gemaakt, maar helaas niks.

Inmiddels hebben we al een foto op de app gezien van een prachtige snoekbaars van Paul en ook Buch met een snoek kwam langs. Dat geeft in elk geval hoop! Maar het blijft eindeloos stil. Af en toe nog een regenbui eroverheen en het wordt toch echt wel een karakterkwestie deze dag.

Verder varend informeren we af en toe bij anderen, maar het blijft errug stil. Af en toe een visje op de app, van anderen.
Uiteindelijk aan het einde van de dag komen er wat aanbeten waar er eentje van bleef hangen.

We besluiten dan maar met zijn allen op de foto te gaan met die ene snoekbaars: één voor allen, allen voor één, net zoals de Drie musketiers. De drie Baarsketiers doopten we onszelf maar. Trouw aan de Kasteelheer!

Hier en daar dook er nog een visje op. Zelfs een grondel werd gemeld, op een shad die twee keer zijn lengte had. Afijn, het was een taaie dag, maar goede vismaten maken een hoop goed. De volgende keer hopen we maar op wat meer vis.

Al met al was het toch een gezellige dag met ouderwets grote aantallen (snoek)baars en een paar mooie snoeken. Nog even traileren en wat nakletsen met degenen die nog zijn blijven hangen waarna we de kletsnatte boten en kleren weer naar huis konden brengen

25 jaar geleden, op 27 oktober 1997 organiseerde de AUHV op initiatief van bestuurslid Wilfred Assenberg een informatieavond voor roofvissers. Er werd een bestuur gevormd en de Roofvisgroep was een feit. Ruim 10 jaar geleden besloten enkele leden van het eerste uur waaronder het enige overgebleven bestuurslid van het eerste uur, Louis Veldhuizen, om de wat ingeslapen groep nieuw leven in te blazen. 

Er gaat veel energie zitten in het organiseren van alle activiteiten dus bij dezen chapeau voor alle bestuursleden die in de loop van deze 25 jaar hebben meegewerkt aan dit succes. En natuurlijk ook dank aan het AUHV bestuur voor het faciliteren van specialistengroepen binnen de AUHV zoals de Roofvisgroep.

Louis Veldhuizen, bestuurslid van het eerste uur haalt herinneringen op aan de afgelopen 25 jaar. Die zijn opgenomen in het uitgebreide verslag over onze jubileumdag van Robbert-Jan dat je hier kunt downloaden.

Jubileum dag 10-09-2022

Dankzij een bijdrage van de AUHV konden we met ons bescheiden eigen budget voor deze deze jubileumdag een leuke lustrum-activiteit organiseren met als blijvende herinnering voor onze leden een prachtige kwalitatief goede pet met geborduurd RVG logo. . Deze pet past onze actieve leden allemaal, die gaan we tijdens de komende activiteiten ook nog uitdelen aan de leden die ‘m nog niet hebben.

Marco was erg succesvol met dropshot, David had zijn vliegenlat mee en kwam erachter dat het harder werken was dan hij gedacht had. De vissen zaten redelijk hoog dus de meesten gebruikten de dobbermontage maar ook de sbirolino werd met wisselend succes gehanteerd en hoofdaas was wasmotten – kunstaas was verboden. Ook powerbait werd veel gebruikt, voor velen ook de eerste keer dus vooral in het begin vlogen er heel wat nieuwe varianten van de bekende “eendevoetjes”, “lepeltjes” en “wokkels” door de lucht….
Tussen enkele stevige buien door werd er toch door iedereen behoorlijk wat vis gevangen en onze vissen werden na afloop door personeel van ’t Mun voor ons schoongemaakt - een opmerkelijke service.

De BBQ was lekker comfortabel binnen in de kantine, daar moest iedereen zelf aan de slag. Geen alledaagse bezigheid voor velen maar er blijken best veel hobbykoks tussen onze leden te huizen dus zwartgebakken hamburgers en andersoortige mislukkingen kwamen niet voor. Erg sfeervol is het, zo onder en met elkaar kokkerellen en daarna lekker je eigen creatie oppeuzelen en ondertussen gezellig kletsend de dag te evalueren….

Er is nog véél meer te lezen en te zien over deze dag!

•  Robbert-Jan maakte een uitgebreid verslag van deze jubileumdag. Dat kun je HIER of onder de knop "Visdagverslagen" downloaden.
•  Alle foto’s kun je bekijken in het foto album onder de knop “Foto’s” onder de tab “AUHV” bovenaan deze pagina.

De Roofvisgroep pakt thema "loodvrij" zelf ter hand.

Hieronder vind je een artikel van een serie artikelen over de status van "Loodvrij vissen" binnen de AUHV

Het thema ‘loodvrij vissen’ staat al enkele jaren landelijk op de agenda. In 2027 is het volgens de overeenkomst Green Deal de bedoeling dat ook de sportvisserij compleet loodvrij is. Dat duurt nog wat jaartjes, maar in de tussentijd probeert men het al gefaseerd terug te dringen. Een deel van de viswateren van de AUHV ziet zich dit jaar al geconfronteerd met een gedeeltelijk loodverbod dat waterbeheerder de Stichtse Rijnlanden afkondigde. De Roofvisgroep van de AUHV zat niet bij de pakken neer en ging pro-actief op zoek naar betaalbare oplossingen.
Lees verder...

In de uitnodiging voor de “dropshotdag loodvrij” zat ook de uitdaging om eens creatief te doen en je eigen lood-alternatieven te bedenken. Robbert-Jan, altijd wel aan ’t knutselen, was degene die deze uitdaging met beide handen aannam. Met een gezonde dosis creativiteit wist hij met relatief goedkope materialen een leuk assortimentje loodvervangers samen te stellen. Vervolgens startte hij de serieproductie op en op de dropshotdag konden we aan alle deelnemers een leuke goodiebag uitdelen met een aantal bruikbare loodalternatieven.

De diverse varianten werden in de praktijk getest en de ervaringen werden uitgewisseld. De resultaten vind je in het verslag dat Marco van deze visdag maakte.
Van het hele productieproces maakte Robbert-Jan een gedetailleerd verslag, inclusief foto’s. Wil je zelf aan de slag om deze bruikbare alternatieven te maken dan heb je hiermee een duidelijke handleiding.
Leuke bijkomstigheid is dat dit initiatief ook weer leidt tot nieuwe ideeën, daarover wellicht binnenkort meer.

•De gedetailleerde handleiding kun je HIER of onder het menu-item Artikelen / Verhalen downloaden.

Enjoy !